Smogorzowski Miecław h. Łabędź (przed 1340 – po 1384), starosta czerski i rawski. Był wnukiem Mikołaja, «komesa» z Piotrkowa, protoplasty piotrkowskiej linii Łabędziów (1318), synem Włodzimierza ze Smogorzowa, Rusinowa i Krzesławic (1338), bratem Włodka (Włodzimierza) ze Smogorzowa. Pisał się ze Smogorzowa koło Skrzyńska, w ziemi sandomierskiej, stanowiącego własność rodu z linii piotrkowskiej; posiadał też pobliskie wsie: Krzesławice, Zawada i Rusinów.
Dn. 25 I 1354 w Radomiu S. brał udział w podziale dóbr pomiędzy synami Krystyna z Damujowic, Włodzimierza ze Smogorzowa i Ottona ze Skrzyńska. W jego wyniku wraz z bratem Włodzimierzem otrzymał wsie: Smogorzów, Sokolniki, Rusinów i Krzesławice w ziemi sandomierskiej, połowę wsi Lubsin i Połutowo wraz z połową prawa patronatu do kościoła w Piotrkowie na Kujawach brzeskich. Dn. 27 VI 1374, w Radomiu, był świadkiem dokumentu współrodowca Borzuja z Ninkowa, wojskiego sandomierskiego, dającego klasztorowi w Wąchocku wsie: Wawrzyszów, Wolę Wawrzyszowską i Jabłonicę. Dn. 27 VIII t.r. wraz z bratem Włodkiem otrzymał S. od królowej Elżbiety Łokietkówny prawo chełmińskie dla swych posiadłości: Smogorzów, Rusinów, Krzesławice, Zawada i Sokolniki. Po 27 X 1374, a przed 14 IV 1377 objął S. po Janie, zw. Zglesz z Dylewa h. Kościesza, urząd star. czerskiego w dzielnicy czersko-rawskiej ks. mazowieckiego Siemowita IV. Z tytułem starosty S. wystąpił dn. 14 IV 1377 w Rawie w książęcym dokumencie nadania targu Świętosławowi zw. Rzeczywa z Magnuszewa h. Ogon, wraz ze swoimi współrodowcami – dworzanami książęcymi Adamem i Ottonem ze Skrzyńska. Musiał zatem wcześniej związać się z Siemowitem IV, od którego być może otrzymał jakieś dobra na Mazowszu. W końcu l. siedemdziesiątych i początku osiemdziesiątych S. prawdopodobnie brał udział w wyprawach pruskich Siemowita IV. Marszałkiem dworu książęcego był wówczas współrodowiec S-ego – Andrzej Rzeszotko, do którego zbliżyło go zapewne współdziedziczenie w kluczu skrzyńskim. Najpewniej wkrótce po objęciu władzy w księstwie płockim przez Siemowita IV (czerwiec 1381) S. otrzymał urząd star. rawskiego. Urząd ten objął przed 9 VI 1384, kiedy to wystawił dokument, w którym uposażył kościół parafialny w Smogorzowie dziesięcinami z części Smogorzowa, Zawad i Rusinowa. Jako świadkowie nadania wystąpili przedstawiciele rodu Łabędziów, m. in. Andrzej Rzeszotko ze Skrzyńska wraz z synowcem Włodkiem z Konecka, cześnikiem brzeskim. Było to ostatnie wystąpienie S-ego. S. był pierwszym poświadczonym w źródłach star. rawskim. Zmarł zapewne niedługo potem, gdyż już 1 XI 1385 jako star. rawski występuje Junosza z Zaborowa i Głuska h. Junosza.
S. był żonaty (od ok. 1360) z Małgorzatą, córką Prędoty z Konina (Kunina) h. Rawa, która w posagu wniosła mu połowę Konina. Z tego związku urodziło się dwóch synów: Miecław ze Smogorzowa, rycerz pasowany, kuchmistrz Władysława Jagiełły (1416–24), i Jan (Jaśko) Boruta z Konina, dworzanin królewski (1393–4), kuchmistrz królowej (1411–34), wojski (1419–34) i podsędek sandomierski (1434–7).
Boniecki; Urzędnicy, IV/1; – Bieniak J., Ród Łabędziów, w: Genealogia. Studia nad wspólnotami krewniaczymi i terytorialnymi w Polsce średniowiecznej na tle porównawczym, Pod red. J. Hertla i J. Wroniszewskiego, Tor. 1987 s. 17, 31; Friedberg M., Ród Łabędziów w wiekach średnich, „Roczn. Tow. Herald.” T. 7: 1924/5 s. 39, 52, 98; Supruniuk A., Otoczenie księcia mazowieckiego Siemowita IV (1374–1426). Studium o elicie politycznej Mazowsza na przełomie XIV i XV wieku, W. 1998 s. 206–7; Wroniszewski J., List dobrego urodzenia Gawina ze Smogorzowa z 1445 roku a problem autorstwa tzw. „Klejnotów Długoszowych”, w: Venerabiles, nobiles et honesti. Prace ofiarowane profesorowi Januszowi Bieniakowi…, Tor. 1997 s. 406–8; tenże, Ród Rawiczów. Warszowice i Grotowice, Tor. 1992–4 cz. 1 s. 51–2, tabl. genealogiczna nr III, cz. 2 s. 45; – Akta grodz. i ziem., V nr 43; Cod Pol., I nr 135; Kod. Mpol., III nr 703, 865, 868; Kod. Wpol., III nr 1839; Zbiór dok. mpol., 4, nr 1067; – AGAD: Metryka Kor. t. 203 k. 470–471.
Anna Supruniuk